Η κατάσταση έχει ξεφύγει. Η κατρακύλα δεν έχει τελειωμό. Η εξαθλίωση του Κράτους και της αξιοπρέπειάς μας είναι γεγονός. Οσμή δυσωδίας παντού. Όλες οι κινήσεις κάτω από το τραπέζι. Σκάνδαλα που μένουν ατιμώρητα. Κλέφτες που είναι έξω από τη φυλακή. Πολιτικοί που είναι αφερέγγυοι. Απολύσεις à la carte με χιλιάδες νέους άνεργους. Πολίτες σε απόγνωση. Νέοι χωρίς όνειρα. Συνταξιούχοι ζητιάνοι. Παιδεία που είναι πανάκριβη και ταυτόχρονα παραπαίει με διπλο-, τριπλο- και βάλε- θεσίτες ακαδημαϊκούς, σαν να μην υπάρχουν άνεργοι επιστήμονες να επανδρώσουν τα κενά. Σύστημα υγείας που βασίζεται στο φακελάκι και στη καλή μας τύχη να μη μας βρει κακό. Κυβέρνηση που εκλέχτηκε αλλά που κυβερνιέται από "άλλους". Μνημόνια μνημόσυνα (μας δουλεύουν κανονικά με τις προειλημμένες αποφάσεις τους). Καταχραστές σε όλα τα επίπεδα, ψηλά εκ πεποιθήσεως και χαμηλά εξ’ ανάγκης. Βολέματα ημετέρων σε εποχές που δεν γίνονται προσλήψεις. Χρωματιστοί διοικητές οργανισμών ασχέτως ειδικότητας. Golden Boys/Girls με κομματική σφραγίδα. Τσάντες, βαλίτσες και μπαούλα με μαύρα εκατομμύρια. Offshore εταιρίες που ξεπλένουν χρήμα και δεν εντοπίζονται (ηθελημένα ή μη). Μίζες για τη σύναψη συμβάσεων παρακάμπτοντας τον μειοδότη. Ανάθεση δημοσίων έργων με αδιαφανείς μηχανισμούς και εκμετάλλευση του κρατικού πλούτου (διόδια, ακίνητα, κλπ.) από ιδιώτες. Επιτροπές των επιτροπών για τα μάτια του κόσμου ώστε να συγκαλύψουν -και με τη βούλα- τους ύποπτους. Δικαιοσύνη που παρεμποδίζεται. Ρεβανσισμός στο έπακρο. Ψέματα-ψέματα-ψέματα κάθε μέρα. Δημοσιογραφία κατευθυνόμενη. Κρατικά έξοδα που δεν συμμαζεύονται με τίποτε. Καθημερινές αυξήσεις παντού. Φόροι που αναγκάζουν ακόμα και σε αυτοκτονίες. Τράπεζες που συμπεριφέρνονται με "άνωθεν" ευλογίες σαν τοκογλύφοι…
Ασφυκτιούμε. Τρελαινόμαστε. Χρεοκοπούμε. Κανείς όμως δεν μας πιστεύει. Αντίθετα, η "καναλική προπαγάνδα" μας βομβαρδίζει ανερυθρίαστα με θρασύτατα επιχειρήματα ότι ευημερούμε. Μας γεμίζουν ενοχές για το ότι εμείς φέραμε τη χώρα στο χείλος του γκρεμού και άρα ότι πρέπει να πληρώσουμε τα δικά τους λάθη που μας οδήγησαν μέχρι εδώ. Τους εμπιστευτήκαμε τη ζωή μας, τις οικονομίες μας, το μέλλον των παιδιών μας... Υποθηκεύσαμε τα πάντα ψηφίζοντας ανίκανους λαοπλάνους δήθεν πολιτικούς που οι περισσότεροι δεν δούλεψαν ποτέ στη ζωή τους. Και αυτοί απέτυχαν σε όλα τα επίπεδα.
Μας απογοήτευσαν. Και στο φινάλε, μας παράτησαν στη μαύρη μοίρα μας που αντί να μας δώσουν χείρα βοηθείας, μας σπρώχνουν όλο και πιο βαθιά. Στη κοινωνία, αυτό επισείει μηνήσεις, αν κάποιος δηλαδή μας εκμεταλλευτεί με αυτό τον τρόπο. Ποιος όμως να τολμήσει να στραφεί εναντίον τους; Όχι από φόβο. Σιγά τις προσωπικότητες. Απλά, γιατί δεν μπορεί να βρει τα χρήματα για τα δικαστικά έξοδα... Και έτσι, αυτοί, βλέποντάς μας να αδρανούμε εξακολουθούν να εφαρμόζουν τις "πολιτικάντικες τεχνικές" τους, με τα συνήθη μικροβολέματα και τις παχιές υποσχέσεις τους, και να μας καθιστούν πειθήνια όργανα του συστήματος. Μας "βουλώνουν" τα μάτια για να νεκρώσουν τις σκέψεις μας που θα επεξεργαστεί ο εγκέφαλός μας, τα αυτιά για να μην ακούμε τάχα τις "σειρήνες" και το στόμα για να μη διαμαρτυρόμαστε. Μας θέλουν ζόμπι, απλά και μόνο για να δουλεύουμε εμείς ώστε να εισπράττουν αυτοί και έτσι απλά να υπάρχουμε, αφού δεν έχουν σκεφτεί ακόμα τον τρόπο να μας βγάλουν από τη μέση...
Τι έχουμε να περιμένουμε; Υπάρχει ελπίδα; Θα υπάρξει ανάκαμψη; Μη φοβάστε την απάντηση που είναι αρνητική.
ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ. ΩΣ ΕΔΩ. Για αυτό θα ιδρύσω και εγώ ένα κόμμα με την ελπίδα να αλλάξω το σκηνικό. Σκέφτηκα να το ονομάσω το κόμμα της μαργαρίτας αλλά επειδή μπορεί να γίνουν διάφοροι συνειρμοί, θα λέγεται το κόμμα της ανεμώνας. Δεν θα έχει υποψήφια κοράκια της εξουσίας. Το ψηφοδέλτιο θα έχει πάνω του μόνο μια ανεμώνα. Όποιος θέλει να ακολουθήσει κάτι νέο, διαφορετικό και ελπιδοφόρο θα πρέπει να πάρει την ανεμώνα του και να τη ρίξει στη κάλπη. Στο κάτω-κάτω, πιο εύκολο είναι να ανθήσει η ζωγραφιστή στο χαρτί ανεμώνα παρά να υπάρξει αλλαγή από όλους αυτούς που έχουν αποτύχει παταγωδώς τόσα χρόνια τώρα και που φαίνονται εντελώς ανίκανοι να υπερασπίσουν τα συμφέρονται των ατόμων που τους έχουν εξασφαλίσει μια ονειρεμένη ζωή... μέχρι τρίτης γενεάς.
Εικόνα (χωρίς τις ανεμώνες): http://writers-connection.noblogs.org/gallery/676/Censorship.gif
