Το δικαίωμα της απεργίας είναι ΑΔΙΑΜΦΙΣΒΗΤΗΤΟ. Με τις απεργιακές κινητοποιήσεις ο εργαζόμενος ή ο θιγόμενος πολίτης μπορεί να διεκδικήσει όχι μόνο το δίκιο του αλλά ίσως και καλύτερες συνθήκες για αυτόν και τους γύρω του. Όμως η απεργία, ή η κάθε απεργία, αρκεί να μη φέρει χρωματιστές παρωπίδες είτε αυτές είναι πολιτικές ή συντεχνιακές.
Ο λόγος για τη τρέχουσα απεργία των φορτηγών και βυτιοφόρων που έχει παραλύσει στη κυριολεξία τη χώρα. Η επίπτωση της κίνησης των φορτηγατζήδων, δεν αναμένονταν ότι θα φτάσει να έχει τέτοιο τραγικό αντίκτυπο σε τόσους εργασιακούς τομείς (αν και αυτό θεωρείται επιτυχία).
Και σε αυτό το σημείο, αρχίζουν τα προβλήματα με την αδιαλλαξία και των δύο πλευρών να βρουν λύση ή λύσεις. Από τη πλευρά της πολιτείας, φαίνεται να υπάρχει ανικανότητα στο να "χρησιμοποιηθεί πολιτική" συνεννόησης. Από τη πλευρά των αυτοκινητιστών φαίνεται να υπάρχει έλλειψη κοινής λογικής αφού βλέπουν ότι το Κράτος καταρρέει (με αυτούς παρέα) και δεν αναστέλλουν τη κίνησή τους ώστε να μη τους προλάβει η επίταξη.
Όμως πέρα από το γεγονός αυτό καθαυτό, βγαίνουν και ειδήσεις που κάνουν το πολίτη να εξαγριώνεται (και χωρίς να υπάρχει ίχνος εμπάθειας προς το πρόσωπο της συμπαθούς αυτής εργατικής τάξης που μοχθεί σκληρά για να ζήσει).
Ακούστηκε ότι μια άδεια φορτηγού τέτοιου τύπου κοστίζει γύρω στις 400.000 Ευρώ. Και που είναι το Κράτος που επιτρέπει τη διακίνηση τέτοιων ποσών; Και ποιος ο ρόλος της εφορίας στις μεταβιβάσεις αυτού του είδους; Και ποια τα κριτήρια διαβίωσης για τους φορτηγατζήδες; Και ποιος έχει ένα τέτοιο ποσό για να αγοράσει την άδεια; Και έστω ότι τα έχει ή τα βρίσκει μέσω δανεισμού, με τι ορίζοντα απόσβεσης προχωράει σε αυτή τη κίνηση; Αν υποθέσει κανείς τα 20 χρόνια για την απόσβεση, αυτό σημαίνει ότι ο οδηγός πρέπει να καταβάλει κάθε χρόνο (και χωρίς τους τόκους) 20.000 Ευρώ. Δηλαδή, 1.600 Ευρώ το μήνα για να πληρώνει μόνο για τη άδεια και χωρίς να υπολογίζονται ούτε τα έξτρα (τόκοι, ασφάλειες, διόδια, πετρέλαια, service) αλλά ούτε και τα χρήματα που απαιτούνται για να ζήσει αξιοπρεπώς. Με άλλα λόγια, τι εισόδημα πρέπει να έχει σε μηνιαία βάση πέρα των 1.600 Ευρώ; Με απλούς λογαριασμούς, θέλει, στη χειρότερη περίπτωση, πάνω από 2.500 Ευρώ, ήτοι περισσότερα από το μηνιαίο εισόδημα ενός Πανεπιστημιακού.
Με αυτές τις μικρές αλλά πικρές αλήθειες που ξεσκεπάζονται μέσα από τα γεγονότα, ο πολίτης ΘΥΜΩΝΕΙ με το Κράτος, ΘΥΜΩΝΕΙ με τους οδηγούς, ΘΥΜΩΝΕΙ με τον εαυτό του που τελικά διάλεξε λάθος επάγγελμα για να ζήσει…
Και προτού ο θυμός του γίνει χείμαρρος, ο κοσμάκης θέλει να πιστεύει ότι το Κράτος θα παίξει επιτέλους το ρόλο του και θα δώσει τις απαραίτητες λύσεις για το καλό ΟΛΩΝ.
