e-NEWSandViews: An Editorial Post

An Editorial Post

Παρασκευή 28 Οκτωβρίου 2011

Τελικά δεν αλλάξαμε, απλά βουλιάξαμε… (το πολεμικό έπος του 2011)


Τίποτε δεν άλλαξε όπως το ήθελε ο Πρωθυπουργός μας και όπως μας είχε προτρέψει να το κάνουμε.
Δυστυχώς, παρά τις παραινέσεις του, δεν αποφασίσαμε εμείς την αλλαγή που τόσο μα τόσο εκείνος επιθυμούσε και που ίσως να την είχαμε πετύχει.
Ήταν αυτός, αποκλειστικά αυτός, που αποφάσισε να ενεργήσει για όλους εμάς χωρίς να μας ρωτήσει, χωρίς να μας υπολογίσει ή έστω να μας σκεφτεί, μιλώντας αόριστα για ένα ΕΥΝΟΜΟΥΜΕΝΟ ΚΡΑΤΟΣ, για μια ΑΝΑΠΤΥΞΗ και για μια μονομερή από μέρους μας ΒΟΥΛΗΣΗ, που ούτε και ο ίδιος γνώριζε σαν λέξεις...

Όλοι συμφωνούμε πως πάντοτε προέχει το καλό του τόπου. Αρκεί όμως στο λυσσαλέο πόλεμο που εμπλέκεται κανείς να μην υπάρξουν πολλά θύματα και να υπάρχει ο κατάλληλος επικεφαλής που να μπορεί να πρωτοστατήσει του όλου εγχειρήματος.
Δυστυχώς, ο δικός μας αρχηγός δεν αποδείχτηκε καλός στρατηγός.
Αν και είχε λάβει τη λαϊκή εντολή να ηγηθεί του στρατού του, εκείνος σφετερίστηκε ακόμα ανώτερα αξιώματα χωρίς να έχει τη νομιμοποίηση να αναλάβει τέτοιες πρωτοβουλίες και καθήκοντα.
Έτσι μας έστειλε όλους στη πρώτη γραμμή ενώ εκείνος έδινε απλά τις διαταγές από τα μετόπισθεν εκ του ασφαλούς.
Έβλεπε τα κορμιά να πέφτουν το ένα μετά το άλλο αλλά οι διαταγές του ήταν σαφείς: "εφόρμηση, γιατί Ή ΑΛΛΑΖΟΥΜΕ Ή ΒΟΥΛΙΑΖΟΥΜΕ".  
Και ολοένα ο λαός/στρατός πολεμούσε με νύχια και με δόντια για την επιβίωσή του ενώ εκείνος παρέμενε στο ανάκτορό του σχεδιάζοντας τις επόμενες κινήσεις στον αγαπημένο του χάρτη, το iPad.
Και όταν έβλεπε πως οι στρατιώτες του δεν μπορούσαν να αντέξουν άλλο τις κακουχίες του άνισου αγώνα, αυτός, αντί να τους επιτρέψει να πάρουν μια ανάστα και να ανασυνταχτούν, τους πρότασσε εκβιαστικά διλλήματα για να συνεχίσουν τη μάχη με τον εχθρό για να μη βλάψουν περισσότερο τη πατρίδα…
Μα, ας μη είμαστε μηδενιστές… Υπήρξαν και στιγμές που επικοινωνούσε με τον αγωνιζόμενο λαό μέσω SMS και tweets
ΑΕΡΑΑΑΑΑ, φώναζαν οι στρατιώτες για να πάρουν κουράγιο από τον ίδιο τους τον εαυτό αφού ο στρατηγός τους ήταν πολύ δειλός ώστε να βρεθεί δίπλα τους να τους εμψυχώσει και παράλληλα ανίκανος για να καταστρώσει ένα επιτελικό σχέδιο διαφυγής.

Και παρ’ όλο που η σύρραξη συνεχίζεται, ο ηγέτης μας προσπαθεί να πείσει το στράτευμα ότι όχι μόνο τελείωσε ο πόλεμος αλλά και πως νικήσαμε.
Το σύμπαν βοά πως ηττηθήκαμε κατά κράτος.
Οι στρατιώτες του αναφέρουν ότι βουλιάξαμε σε μια δίνη που αυτός δημιούργησε.
Εκείνος όμως χαμογελώντας, και φορώντας την αγαπημένη του πεθαμενί γραβάτα, ψιθυρίζει "Είδατε γιατί οι στρατηγοί ξέρουν από κανό; Για να μη βουλιάζουν".

Μα… κάποιος από τους απλούς και ασήμαντους στρατιώτες θα βγει από αύριο στην αναφορά και θα του πει με στεντόρεια φωνή "Στρατιώτης του σώματος των ψηφοφόρων Μαλάκας Έλληνας του Συντάγματος και της Δημοκρατίας το γένος Ελευθερίου. Ευπειθώς αναφέρω Στρατηγέ μου, πως εκτός από τα κανό, επιπλέουν και άλλα πράγματα όπως τα σκατά και οι φελλοί. Όμως εμείς, επειδή είμαστε φτιαγμένοι από αγνό γνήσιο Ελληνικό υλικό, βουλιάξαμε".