Ο τρίτος δρόμος για το σοσιαλισμό φαίνεται ότι είχε ανατεθεί με τη προαπαιτούμενη και με το αζημίωτο πάντοτε μίζα στους συνήθεις υπόπτους, δηλαδή τους γνωστούς εργολάβους δημοσίων έργων, και για αυτό γέμισε γρήγορα με… επικίνδυνες για το λαό λακκούβες και έγινε πια αδιάβατος.
Έτσι, αναζητείται νέος δρόμος στρωμένος και προσπελάσιμος ώστε να μπορεί ο Έλληνας να οδεύει χωρίς να ανησυχεί για τη πορεία του προς το μέλλον, μακριά από τα δεινά που του επιφύλασσε ο τρίτος δρόμος της κάκιστης διαχείρισης και κατασκευής.
Αυτό κάνει το "κουκούλωμα" της λακκούβας. Ξανανοίγει πριν καλά-καλά το καταλάβεις, προς μεγάλη ευχαρίστηση των… εργολάβων και αυτών που, αντί να τους βάλουν φυλακή, τους αναθέτουν και τα… μπαλώματα.
Αλλά θα μου πείτε, αφού μαζί τα τρώνε, τι έγινε που μας κόστισε ο τρίτος δρόμος, ο κούκος αηδόνι; Ένα "έργο", σαν όλα τα άλλα ήταν και αυτό… Για ποιες ιδεολογίες και πράσινα άλογα συζητάμε; Όλα ήταν, είναι και θα είναι, θέμα συμφερόντων. Και πολύ μεγάλων μάλιστα!
