Το άλλοθι "ο προηγούμενος φταίει" μας τελείωσε. Τώρα τρία κόμματα με, θεωρητικά, διαφορετικό προσανατολισμό καλούνται να συνταυτιστούν με θέσεις και αποφάσεις που μέχρι χτες δεν δέχονταν.
Το τι θα επακολουθήσει στο Ελληνικό πολιτικό σκηνικό, δεν μπορεί να το συλλάβει ακόμα ο ανθρώπινος νους αφού καλείται η, κατά πεποίθηση διαφωνούσα, αντιπολίτευση να εναρμονιστεί με τα ήδη τρέχοντα κοινωνικοπολιτικά προβλήματα της χώρας.
Πώς να φανταστεί κανείς την αντίδραση του νέου Υπουργού Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων από τον ΛΑ.Ο.Σ. στο θέμα της απελευθέρωσης των ταξί για παράδειγμα;
Τι να περιμένει άραγε κάποιος για την απόφαση που αφορά την ονομασία των Σκοπίων τώρα που η κεφαλή του Υπουργείου πέρασε στα χέρια της Ν.Δ.;
Και το κυριότερο, που αποτελεί και τη καυτή πατάτα των ημερών, πώς θα διαχειριστεί ο εκπρόσωπος της Ν.Δ. τη τρέχουσα πλεύση της οικονομικής πολιτικής;
Βέβαια, μπορεί κάλλιστα να μην υπάρξει το παραμικρό πρόβλημα αφού ποτέ δεν μάθαμε, και ούτε πρόκειται να μάθουμε, τις "μυστικές συνεννοήσεις" των πολιτικών αρχηγών κατά τη διάρκεια εξεύρεσης του καταλληλότερου πρωθυπουργού ή ακόμα κατά τις διεργασίες για το ποιος θα στελεχώσει τη νέα Κυβέρνηση.
Η μέχρι σήμερα εμπειρία του Έλληνα, σχετικά με τη γενική κατάσταση στη χώρα, είναι η επίρριψη των ευθυνών από τους μεν στους δε και αντίστροφα. Τώρα όμως τι μέλλει γενέσθαι; Θα υπάρξει φωνή εναντίωσης από τους δέκα παρεισφρήσαντες στο κυβερνητικό σώμα του ΠΑ.ΣΟ.Κ. έστω και με την εντολή του αρχηγού τους ή θα γίνουμε και πάλι μάρτυρες μιας πολιτικής φαρσοκωμωδίας; Οψόμεθα.
