Οι μνηστήρες του θρόνου του ΠΑ.ΣΟ.Κ. σφάζονται στη κυριολεξία για το ύπατο αξίωμα του μελλοντικού ηγέτη και εν δυνάμει πρωθυπουργού.
Η φιλοδοξία του καθένα τους, και μάλιστα με τόσα χρόνια προϋπηρεσίας στο κόμμα, δεν είναι παρεξηγήσιμη. Αυτή η προϋπηρεσία όμως είναι που φέρνει το μειδίαμα γιατί είναι αυτή η προϋπηρεσία των υποψήφιων αρχηγών που οδήγησε μια περήφανη χώρα στην ολική καταστροφή της.
Όχι, όχι! Δεν πρόκειται για άλλους. Πρόκειται για τους ίδιους που για χρόνια τώρα άλλα ακούνε, άλλα καταλαβαίνουν, άλλα δηλώνουν και άλλα κάνουν, με το αζημίωτο μάλιστα σε πολλές περιπτώσεις (βλέπε μίζες, προνόμια και προκλητικό πλουτισμό).
Παρ’ όλα αυτά, ζητούν από τη κομματική τους βάση αρχικά να τους εμπιστευτεί και κατόπιν από το λαό να τους στηρίξει στο… μεγαλειώδες έργο που θέλουν να αναλάβουν επιδεικνύοντας μάλιστα μια σκανδαλιστική συμπεριφορά αφού παρουσιάζονται ωσάν λευκές περιστερές λες και δεν συμμετείχαν στα δρώμενα, λες και εντάχτηκαν μόλις χτες στους κομματικούς μηχανισμούς, λες και διαφωνούν με την Ευρωπαϊκή ισοπέδωση, λες και ενδιαφέρονται για τα συμφέροντα του τόπου και του λαού του, λες και τήρησαν τις υποσχέσεις τους, λες και τίμησαν τις υποχρεώσεις που πήγαζαν από τον όρκο τους.
Αυτό το νέο κωμικοτραγικό σίριαλ θα κρατήσει για καιρό… με τους εμπλεκόμενους "ηθοποιούς" να βγάζουν, εκτός από τα άπλυτα των αντιπάλων τους στη φόρα, μαχαίρια για το ποιανού το όνομα θα μπει πρώτο με μεγάλα γράμματα στη πινακίδα και με τους "θεατές" να το διασκεδάζουν. Ας ελπίσουμε ότι και οι "κριτικοί" θα σταθούν στο ύψος τους και θα γράψουν τη κριτική τους ανεπηρέαστοι από τις προσωπικές τους συμπάθειες και τις κατευθυνόμενα πληρωμένες σφυγμομετρήσεις. Μα, κι αν δεν το κάνουν, δεν υπάρχει θέμα αφού αυτή η παράσταση θα καταγραφεί από την ιστορία και θα καταχωρηθεί στα αρχεία της σάτιρας σαν η πλέον κακόγουστη όλων.
Όχι ότι αυτά δεν συμβαίνουν και στα άλλα θέατρα του πολιτικού παραλόγου, όπως αυτό του μπλε θεάτρου για παράδειγμα. Απλά, αυτή τη στιγμή, το πράσινο θέατρο είναι που βρίσκεται στο επίκεντρο της επικαιρότητας. Και όταν λέμε θέατρο, εννοούμε θέατρο σύμφωνα με το: όταν λέμε έρωτα, εννοούμε έρωτα (για την εξουσία).
