Δυστυχώς στην χώρα μας η φορολογία δεν προκύπτει από μια δίκαιη τακτική προσέγγισης αλλά από την ανάγκη κάλυψης των μαύρων τρυπών που οι κρατούντες δημιουργούν, "αρνούμενοι" μάλιστα με περισσή θρασύτητα να κλείσουν με αναπτυξιακά προγράμματα αλλά και με το συμμάζεμα των κρατικών δαπανών και των κομματικών επιχορηγήσεων. Η δημιουργία ενός τεχνητού αλλά ταυτόχρονα και παράλογου τεκμαρτού εισοδήματος με τη παράλληλη μείωση του αφορολόγητου οδηγεί τους ήδη εξαθλιωμένους πολίτες στη πλήρη απόγνωση και πολλούς -αλίμονο- στην αυτοκτονία.
Για παράδειγμα, η φορολογία ενός αυτοκινήτου πραγματοποιείται όταν αυτό αποκτάται, σύμφωνα με το εισόδημα από την εργασία του κατόχου του αλλά και το όποιο εισόδημα είχε αποταμιεύσει από τα προηγούμενα έτη. Από εκεί και μετά, η όποια επιπλέον φορολογία είναι παράνομη και καταχρηστική αφού στηρίζεται σε "υποθέσεις" περί της χρήσης ενός αυτοκινήτου η οποία και στην ουσία φορολογείται. Σε όλα τα κράτη, εκτός της Ελλάδας, η φορολογία γίνεται επί της κτήσης και όχι επί της χρήσης ή έστω βασίζεται σε μια λογική που δεν στραγγαλίζει τον φορολογούμενο.
Ένας άνεργος σήμερα, που εργαζόταν όμως μέχρι πέρσι ή πρόπερσι, και διαθέτει ένα αυτοκίνητο πενταετίας για παράδειγμα, δεν οφείλει να πληρώσει ούτε ένα ευρώ φόρου αφού το αυτοκίνητό του έχει φορολογηθεί κατά την αγορά του. Αντίθετα, το κράτος του οφείλει επιστροφή από τα χρήματα που του έχει "τεχνηέντως αποσπάσει" μέσω του "κατασκευασμένου" τεκμαρτού εισοδήματος για τα τέσσερα ή τρία έτη αντίστοιχα.
Επίσης υπάρχουν άνεργοι που τους φιλοξενούν οι συγγενείς τους και προσπαθούν ανεπιτυχώς να πουλήσουν το όχημά τους και για αυτό δεν καταθέτουν τις πινακίδες κυκλοφορίας. Οι περισσότεροι όμως δεν μπορούν να το κάνουν αφού δεν έχουν πλέον χώρο μόνιμης ακινητοποίησης.
Να μην αναφερθώ στα τέλη κυκλοφορίας που υποτίθεται ότι είναι ανταποδοτικά και παρανόμως πληρώνονται προκαταβολικά αφού δεν επιστρέφονται αν ο κάτοχος αποφασίσει να πουλήσει το ΙΧ του τον Μάρτιο για παράδειγμα. Στη προσπάθεια όμως οι καλοπληρωμένοι ειδήμονες του οικονομικού επιτελείου να "μαζέψουν" χρήματα, χωρίς να βάλουν κάτω το χαρτί και το μολύβι, γιατί αυτό απαιτεί και… μυαλό που τελικά δεν υπάρχει, αυξάνουν τα τέλη αντί να τα μειώνουν ώστε και να μη κατατίθενται οι πινακίδες αλλά και για να εισπράττονται περισσότεροι έμμεσοι φόροι από τους κατόχους τους (τέλη, καύσιμα, Κ.Τ.Ε.Ο., διόδια, κ.λ.π.).
Τα ίδια ισχύουν και για τα ακίνητα που έχουν ήδη φορολογηθεί. Ας υιοθετηθεί τουλάχιστον το σύστημα φορολογίας ακινήτων που ισχύει διεθνώς και δεν φορολογεί το τετραγωνικό του Αιγάλεω ίδια με αυτό της Εκάλης. Ακόμα, πως αντιλαμβάνεται το φορολογικό σύστημα τη περίπτωση που κάποιος με πολύ χαμηλό εισόδημα ή ακόμα και άνεργος κληρονομεί ένα μικρό διαμέρισμα ή μέρος διαμερίσματος; Από ποιο εισόδημα θα πληρώσει τον αυξημένο φόρο ο εν λόγω χαμηλόμισθος ή άνεργος ο οποίος, φόρος, δεν στηρίζεται στο εισόδημα που έχει αποκτηθεί αλλά στο ό,τι το υπουργείο οικονομικών θεωρεί ότι έχει αποκτηθεί;
Να μου το θυμηθείτε ότι θα δημιουργηθεί μεγάλο κύμα προσφυγών στα οικονομικά δικαστήρια όπου και θα παιχτεί η τελευταία πράξη του μοναδικού made in Greece θεατρινίστικου πολιτικοοικονομικού παράλογου.
Ήδη, ένα χρόνο τώρα, από τις 20-11-2010, η ΕΣΤΙΑ δημοσίευσε ένα σχετικό άρθρο με τίτλο "Ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος" εξηγώντας το γιατί δεν θα είναι πλέον δυνατή η είσπραξη φόρων, αλλά… φωνή βοώντος εν τη ερήμω… (διαβάστε το με ένα κλικ)
