Τα πολιτικά παιχνίδια και τερτίπια έχουν αηδιάσει και εξοργίσει το λαό που μάταια αναζητά σανίδα σωτηρίας μήπως και περισώσει, αν μη τι άλλο, την αξιοπρέπειά του.
Το τέως κυβερνόν και νυν τεχνηέντως εξουσιάζον κόμμα, από τη στιγμή που άρχισε να διαλύεται εις τα εξ’ ων συνετέθη, έπρεπε να εφεύρει και το λόγο της αποσύνθεσής του. Έτσι, αντί να κοιτάξουν να διορθώσουν την "οσφιοκαμπτική" συμπεριφορά τους στα ξένα συμφέροντα, ξεκίνησαν την προσφιλή τους τακτική του φορτώματος του φταιξίματος σε τρίτους και εν προκειμένω στον Τσίπρα. Τέτοια πρεμούρα δεν έχει υπάρξει ποτέ εναντίον ενός αρχηγού κόμματος που ουσιαστικά δεν απειλεί τους γιαλαντζί σοσιαλιστές που συγκυβερνούν με αυτούς που με βδελυγμία αποκήρυτταν. Παρ’ όλα αυτά, η πιθανότητα διαρροών προς τη κατεύθυνση Τσίπρα, έχει σημάνει συναγερμό εδώ και μήνες στην Ιπποκράτους. Έτσι, εκτός του "ανάγωγου" για τον Κακλαμάνη και του "τσόγλανου" για τον Πάγκαλο, ο φόβος και ο τρόμος έχει μεταφερθεί εδώ και πάρα πολύ καιρό και σε πολλούς συναδέλφους τους που τρέμουν μόνο και μόνο στην ιδέα της παραγκώνισής τους από τον ΣΥΝ. Παράλληλα ο Μπεγλίτης και οι συν αυτώ δεν ασχολούνται άμεσα με τον Τσίπρα αλλά με το αυγό του φιδιού που μπορεί όμως και να τον περιλαμβάνει αφού οι "δικοί του" βρίσκονται πίσω από κάθε εκδήλωση και διαμαρτυρία. Και όλα αυτά δεν είναι παρά η τροφή στα ΜΜΕ για τον αποπροσανατολισμό της κοινής γνώμης από τα τρέχοντα καυτά ζητήματα του μνημονίου, της πτώχευσης και του κακού μας του καιρού, εξηγώντας με το καλύτερο τρόπο το γιατί κανείς -ένθεν κακείθεν- δεν επιπλήττει τους… μεγαλόστομους πολιτικούς.
Από την άλλη, οι Νεοδημοκράτες που συμμετέχουν ενεργότατα και προκλητικότατα στη κυβέρνηση εθνικής προδοσίας, σφετεριζόμενοι μάλιστα το αξίωμα της αντιπολίτευσης, προσπαθούν να πείσουν για το θεάρεστο συναινετικό έργο που -με πόνο ψυχής- επιτελούν φοβούμενοι όμως ταυτόχρονα μπας και βρεθούν με την εξουσία στα χέρια και χάσουν την ασφάλεια του καλοπληρωμένου και τάχα μου εποικοδομητικού αντίλογου. Αυτός είναι και ο λόγος που παίζουν πινγκ-πονγκ με την ημερομηνία των εκλογών και προσπαθούν να περάσουν την άποψη ότι η παρούσα κυβέρνηση πρέπει οπωσδήποτε να στηριχθεί για να πετύχει τους στόχους της, πριν από τη προσφυγή στις κάλπες εννοείται και ανεξαρτήτως του πόσο μπορεί να πάρει το όλο εγχείρημα. Φυσικό δεν είναι αφού όποιος όμως έχεις λερωμένη τη φωλιά του, όπως λέει και ο λαός, να μη μπορεί να λέει και να κάνει διαφορετικά; Ή μήπως νομίζουν εκεί στη Συγγρού ότι τα πρότερα γαλάζια σκάνδαλα και οι συμπεριφορές έχουν ξεχαστεί με τον καιρό, σύμφωνα με τη παλιά ρήση του επίτιμου;
Όσο για τον ΛΑΟΣ… δεν υπάρχουν καν σχόλια για να περιγράψουν τη λογική της όποιας τακτικής του. Αφού, μετά από τα μεγαλεία της ενεργούς συμμετοχής του στη κυβέρνηση, μόλις προχθές ο αρχηγός του -που δεν εμπιστεύονταν τη περίπτωση Παπαδήμου αλλά που τελικά την ενέκρινε σαν τη μοναδική βιώσιμη λύση- πήρε χαμπάρι ότι η τρόικα δεν έχει ζητήσει περικοπές μισθών και συντάξεων… κάνοντας ακόμα και τον ορισμό του όρου "παλινωδία" να χάνει το νόημά του.
