Μην κάνετε τους Έλληνες ζητιάνους!
Ο Δείκτης Ανθρώπινης Φτώχειας είναι μια σχετική ένδειξη του επιπέδου διαβίωσης του πληθυσμού μιας χώρας, και έχει αναπτυχθεί από τον ΟΗΕ. Θεωρείται ότι μπορεί να απεικονίσει καλύτερα τις διάφορες ελλείψεις αγαθών του πληθυσμού σε πολύ ανεπτυγμένες χώρες σε σχέση με το Δείκτη Ανθρώπινης Ανάπτυξης.
Πάνω από 1 εκατ. αιτήσεις ρυθμίσεων δανείων αναμένεται να κατατεθούν στις τράπεζες το 2012, με δεδομένο ότι σε ημερήσια βάση ο αριθμός των δανειοληπτών που προσφεύγουν στις τράπεζες ζητώντας αλλαγή των όρων εξόφλησης των οφειλών τους, έχουν πλέον φτάσει τις 25.000.
Για κάθε οικογενειακό εισόδημα, που προέρχεται αποδεικτικά από σχέση μισθωτής εργασίας, από μπλοκάκια παροχής υπηρεσιών, συντάξεις και επιδόματα ανεργίας και το οποίο μειώθηκε εξαιτίας απόλυσης, απώλειας της οποιασδήποτε μορφής εργασίας ακουσίως (κλείσιμο επιχειρήσεων, συγχώνευση κ.ά.), άσκησης δημοσιονομικών περιοριστικών πολιτικών, επιβολής χαρατσιών, κατάργησης επιδομάτων ανεργίας, μονομερούς νομοθετικής ή εργοδοτικής πρωτοβουλίας, προτείνεται η διαγραφή των δανειακών τους υποχρεώσεων, άπαξ και καθ’ ολοκληρίαν.
Σύμφωνα με τις υφιστάμενες οδηγίες της Τράπεζας της Ελλάδος, σε καμιά περίπτωση, η μηνιαία καταβολή δόσεων για αποπληρωμή δανείων Τραπεζών, δεν επιτρέπεται να υπερβαίνει το 30% των μηνιαίων ατομικών ή οικογενειακών αποδοχών (υγιής σχέση εισοδήματος προς δανειακή υποχρέωση).
Καμία Τράπεζα δεν το εφαρμόζει, ούτε αυτήν την εποχή, κατά την οποίαν μεγάλο μέρος των Ελλήνων πολιτών διαβιεί σε συνθήκες κάτω του ορίου της φτώχειας.
Τα επιτόκια χορηγήσεων, καρτών, καταναλωτικών δανείων, κτλ προσεγγίζουν το 21%, μονομερώς επιβάλλοντάς τα οι Τράπεζες, εν αγνοία πολλές φορές του δανειολήπτη, αποτελώντας αισχρή τοκογλυφία σε ένα οικονομικό περιβάλλον ουσιαστικής χρεοκοπίας των Ελλήνων πολιτών και της χώρας.
Όταν το ατομικό ή οικογενειακό εισόδημα δεν υπερβαίνει αυτό που λογίζεται ως «όριο φτώχειας», η δανειακή υποχρέωση διαγράφεται συνολικά και οριστικά (υπέρτερο αγαθό ή αξιοπρεπής διαβίωση και η υγεία).
Με βάση τα επίσημα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ το «όριο φτώχειας»ορίζεται για ένα άτομο στα 6.900 ευρώ και για νοικοκυριά με δύο ενήλικες και δύο εξαρτώμενα παιδιά ηλικίας κάτω των 14 ετών στα 15.073.
Όσα δάνεια χορηγήθηκαν με ευθύνη των τραπεζών αγνοώντας τα υγιή παγκόσμια πιστοδοτικά δεδομένα (χαλάρωση πιστωτικών κριτηρίων) θα πρέπει να διαγράφονται δια νόμου, εφόσον οδηγούν τα εναπομείναντα εισοδήματα κάτω από το «όριο φτώχειας».
Όταν μέχρι σήμερα το Ελληνικό κράτος δηλ ο Έλληνας φορολογούμενος πολίτης, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο “ενίσχυσε” τις Τράπεζες με περίπου 130 δις, δανειζόμενο από διεθνείς τοκογλύφους, και υποσχόμενο πλήρη εξόφληση των δανείων και εγγυήσεων, με τα οποία “στηρίξαν” το Τραπεζικό σύστημα, είναι προφανές ότι κάθε λογικά σκεπτόμενος πολίτης αναμένει, ανάλογη αν όχι αντίστοιχη, συμπεριφορά από τις Τράπεζες προς αυτόν.
Αναμένουμε όλοι οι φορολογούμενοι πολίτες, σε αυτήν την δύσκολη περίοδο για την πλειοψηφία του Ελληνικού λαού, να δημιουργηθεί ένα περιβάλλον επικουρίας και συμπόνιας από τούς διαχειριζόμενους επί χρόνια, τον “πλούτο” αυτής της χώρας, Τραπεζίτες ,για αυτόν, ο οποίος πλήρωνε και καλείται ξανά να πληρώσει το “μάρμαρο”. Δεν είναι δυνατόν ο τόπος να ισορροπεί μεταξύ αβύσσου και φωτός, και οι Τραπεζίτες να διεκδικούν επιτόκια της τάξης του 20% στις κάρτες και στα καταναλωτικά δάνεια, κτλ. Τον χαρακτηρισμό αυτής της πράξης τον αφήνω να τον πράξουν οι αναγνώστες, διότι η υπομονή έχει και όρια. Και είναι προφανές ότι δεν θα “αυτοκτονήσουν” ομαδικά οι Έλληνες πολίτες.
Τα τελευταία στοιχεία της Eurostat, σύμφωνα με τα οποία ο πληθυσμός που βρίσκεται στα όρια της φτώχειας είναι ανάλογος με αυτόν της Βουλγαρίας των πολύ χαμηλότερων μεροκάματων, ενώ πραγματικό σοκ προκαλούν τα επιμέρους στοιχεία που δείχνουν ότι οι 6 στους 10 Έλληνες που βρίσκονται στα όρια της φτώχειας στερούνται βασικών υλικών αγαθών.
Στο όριο της φτώχειας βρίσκεται το 20,7% των Ελλήνων, όταν στην Ισπανία το ποσοστό βρίσκεται στο 20,7% και στη Πορτογαλία στο 17,9%.
Δραματικά αλλάζουν τα δεδομένα στα επιμέρους στοιχεία, τα οποία δείχνουν ότι το ποσοστό εκείνων που αποστερούνται βασικών υλικών αγαθών, όντας στα όρια της φτώχειας διαμορφώνεται ως εξής: Στην Ελλάδα το ποσοστό προσεγγίζει στο 59%, όταν στη Πορτογαλία είναι 47,2% και στην Ισπανία μόλις 28,9%. Εντυπωσιακά επίσης είναι και τα στοιχεία που δείχνουν, πόσοι βρίσκονται στα όρια της φτώχειας αν και εργαζόμενοι : Στη Πορτογαλία το ποσοστό είναι μόλις 9,7%, στην Ισπανία 12,7% και στην Ελλάδα 13,8%.
Σύμφωνα με τα τελευταία οικονομικά στοιχεία της Ελλάδας, με βάση το όριο φτώχειας που χρησιμοποιεί κάθε χώρα, το όριο φτώχειας για το 2010, για μια τετραμελή οικογένεια (δύο ενήλικες και δύο εξαρτώμενα παιδιά ηλικίας κάτω των 14ετών), είναι 15 073 ευρώ το χρόνο.
Παρ’ όλα αυτά, η ελληνική κυβέρνηση, εφαρμόζοντας το Μνημόνιο Ελλάδας-ΔΝΤ-ΕΕ, μείωσε μέσω του πρόσφατου φορολογικού νόμου, το αφορολόγητο όριο από τα 15 000 ευρώ το χρόνο, σε 9 000 ευρώ το χρόνο, για μια τετραμελή οικογένεια με δύο παιδιά.
Σε αυτό το οικονομικό περιβάλλον όταν μία κυβέρνηση νομοθετεί αφορολόγητο όριο κάτω από το όριο της φτώχειας, δηλ η κυβέρνηση, φορολογεί τον πολίτη για να τον “φτωχύνει”, το μόνο που μπορείς να πεις είναι ... ντροπή!!
Συνάδει η παραπάνω φορολογική πολιτική με την καταστατική δέσμευση της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την «καταπολέμηση του κοινωνικού αποκλεισμού», την «προώθηση της κοινωνικής δικαιοσύνης» και της «οικονομικής, κοινωνικής και εδαφικής συνοχής και αλληλεγγύης μεταξύ των κρατών μελών» (Συνθήκη της Ευρωπαϊκής Ένωσης άρθρο 3.3);;; Προφανώς όχι, παρ’ όλα αυτά αυτοί οι ίδιοι κυβερνούν, οι “πρόθυμοι σωτήρες”.
Όπως αναφέρεται σε έγγραφο του υπουργού Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης Γιώργου Κουτρουμάνη, ο αριθμός των ανήλικων παιδιών που ζουν σε φτωχά νοικοκυριά αυξάνεται συνεχώς και ραγδαίως.
Ο κίνδυνος φτώχειας για παιδιά ηλικίας 0-17 ετών (παιδική φτώχεια) ανέρχεται σε 23,7% και είναι υψηλότερος κατά τέσσερις ποσοστιαίες μονάδες από το αντίστοιχο ποσοστό του συνολικού πληθυσμού.
Αντιφατικές απόψεις εξέφρασαν οι οικονομολόγοι στο debate που διοργάνωσε η Intelligence Squared Greece σε συνεργασία με το BBC World News, την Τρίτη 21 Φεβρουαρίου 2012 με θέμα “το μέλλον της Ελλάδας και το ευρώ”.
Υπέρ της πρότασης για χρεοκοπία και έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ τάχθηκε ο κ. Νουριέλ Ρουμπίνι τονίζοντας ότι το χρέος της χώρας δεν είναι βιώσιμο με το αρνητικό σενάριο να προβλέπει ότι θα αγγίξει ποσοστό 160% του ΑΕΠ το 2020. Η οικονομική λιτότητα οδηγεί σε περαιτέρω ύφεση, επισήμανε και πρόσθεσε ότι η ανάπτυξη πρέπει να προκύψει μέσα από την υποτίμηση του νομίσματος και την επιστροφή στη δραχμή. Στην ίδια κατεύθυνση ο κ. Λαμπαβίτσας έκανε λόγο για αποτυχία του προγράμματος της Τρόικα, μιλώντας για «αργό θάνατο» και προτείνοντας την έξοδο από το ευρώ, εκτιμώντας ότι το σοκ δεν θα είναι τόσο μεγάλο (http://www.tovima.gr/finance/article/?aid=444947).
Η τρόικα από την άλλη μεριά, επισημαίνει στην πρόσφατη 9σέλιδη έκθεσή της, ότι λόγω της έντασης που δημιουργείται «μεταξύ των στόχων του προγράμματος μείωσης χρέους και της προσπάθειας για τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας» θα απαιτηθεί η συνέχιση της «εσωτερικής υποτίμησης, η οποία όμως με τη σειρά της θα οδηγήσει αναπόφευκτα σε υψηλότερο επίπεδο χρέους βραχυπρόθεσμα».
«Αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα μια διαδρομή με υψηλότερο χρέος που θα οδηγήσει σε ποσοστό της τάξης του 160% του ΑΕΠ το 2020. Δεδομένων αυτών των κινδύνων το ελληνικό πρόγραμμα παραμένει ευεπίφορο σε κινδύνους» σημειώνει η έκθεση.
Οι επισημάνσεις της Τρόικας στην έκθεσή της όπως αναφέρονται στο “tovima.gr” αποτελούν και αντανακλούν κατ’ ουσίαν την αδυναμία του υφισταμένου πολιτικού συστήματος να οδηγήσει την χώρα σε διέξοδο.
Μερικές από τις κύριες επισημάνσεις είναι:
1) αν η Ελλάδα δεν καταφέρει να καλύψει το πρωτογενές έλλειμμα του προϋπολογισμού (στο -1% το 2012) και να καταγράψει πρωτογενές πλεόνασμα πάνω από 2,5%, τότε το χρέος αντί να μειωθεί θα αυξηθεί.
2) αν τα έσοδα από τις ιδιωτικοποιήσεις δεν φτάσουν τα 46 δισ. ευρώ όπως είχε υπολογιστεί αρχικά αλλά περιοριστούν στα 10 δισ. ευρώ μέχρι το 2020, τότε το χρέος θα φτάσει την ίδια χρονιά το 148%.
3) αν ο ρυθμός ανάπτυξης δεν παραμείνει σε ετήσια βάση διαρκώς πάνω από το 1%, τότε το χρέος θα φτάσει το 143%.
4) αν το κόστος δανεισμού του μηχανισμού στήριξης (από τον οποίο χρηματοδοτείται κατά μεγάλο μέρος η Ελλάδα) αυξηθεί κατά 100 μονάδες βάσης (λόγω υποβάθμισης της πιστοληπτικής ικανότητας), τότε το ελληνικό χρέος θα ανέλθει στο τέλος της δεκαετίας στο 135%.
Οι συντάκτες της έκθεσης (τρόικα) εκφράζουν αμφιβολίες για την ικανότητα «των ελληνικών αρχών να εφαρμόσουν τις διαρθρωτικές αλλαγές και τις πολιτικές προσαρμογής στον ρυθμό που προβλέπεται» και τονίζουν ότι η πορεία μείωσης του χρέους «είναι εξαιρετικά επισφαλής» λόγω πιθανών καθυστερήσεων στην εφαρμογή αυτών των μέτρων.
«Η συμφωνία είναι ένα ουσιαστικό βήμα μπροστά για τη χώρα αλλά και για το σύνολο της ευρωζώνης, κλείνει την πόρτα στο σενάριο μιας ανεξέλεγκτης χρεοκοπίας...Είμαστε όμως απολύτως αισιόδοξοι ότι το ευρώ έχει μέλλον» δήλωσε ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο σε συνέντευξη Τύπου στις Βρυξέλλες.
Για το ευρώ ουδεμία αντίρρηση, για την Ελλάδα δεν σας βλέπω “απολύτως αισιόδοξους” Κε Μπαρόζο.
Εάν κρίνουμε από τις δηλώσεις υπευθύνων και ανευθύνων αξιωματούχων στην ΕΕ και παγκοσμίως, η αποφυγή άτακτης χρεοκοπίας της χώρας, σημαίνει άμεση και βίαιη φτωχοποίηση του Ελληνικού λαού. Επομένως η λήψη μέτρων ελάφρυνσης και επικουρίας του πολίτη, είναι επιτακτική ανάγκη σε συνδυασμό με την αναπτυξιακή κατεύθυνση της οικονομίας. Οι σημερινές συνθήκες και το πανευρωπαϊκό περιβάλλον επιβάλλει ελάφρυνση του Ελληνικού νοικοκυριού για να μπορέσει να αντέξει αυτήν την λαίλαπα.
Ακολουθήστε το παράδειγμα της Ισλανδίας κύριοι της κυβέρνησης, ΔΙΑΓΡΑΨΤΕ ΤΑ ΧΡΕΗ ΠΡΟΣ ΤΙΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΝΟΙΚΟΚΥΡΙΩΝ, δια νόμου.
Μην εμπαίζετε και ταλαιπωρείτε τούς πολίτες “οδηγώντας” τους στα δικαστήρια και στις Τράπεζες για διακανονισμούς και ρυθμίσεις χρεών, ως επαίτες, ως “θύματα ικετεύοντας τον οίκτο του θύτη”.
Διά νόμου “ΔΙΑΓΡΑΨΤΕ ΤΑ ΧΡΕΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΝΟΙΚΟΚΥΡΙΩΝ”.
Το δικαιούνται άλλωστε!!!
Πάνω από 1 εκατ. αιτήσεις ρυθμίσεων δανείων αναμένεται να κατατεθούν στις τράπεζες το 2012, με δεδομένο ότι σε ημερήσια βάση ο αριθμός των δανειοληπτών που προσφεύγουν στις τράπεζες ζητώντας αλλαγή των όρων εξόφλησης των οφειλών τους, έχουν πλέον φτάσει τις 25.000.
Για κάθε οικογενειακό εισόδημα, που προέρχεται αποδεικτικά από σχέση μισθωτής εργασίας, από μπλοκάκια παροχής υπηρεσιών, συντάξεις και επιδόματα ανεργίας και το οποίο μειώθηκε εξαιτίας απόλυσης, απώλειας της οποιασδήποτε μορφής εργασίας ακουσίως (κλείσιμο επιχειρήσεων, συγχώνευση κ.ά.), άσκησης δημοσιονομικών περιοριστικών πολιτικών, επιβολής χαρατσιών, κατάργησης επιδομάτων ανεργίας, μονομερούς νομοθετικής ή εργοδοτικής πρωτοβουλίας, προτείνεται η διαγραφή των δανειακών τους υποχρεώσεων, άπαξ και καθ’ ολοκληρίαν.
Σύμφωνα με τις υφιστάμενες οδηγίες της Τράπεζας της Ελλάδος, σε καμιά περίπτωση, η μηνιαία καταβολή δόσεων για αποπληρωμή δανείων Τραπεζών, δεν επιτρέπεται να υπερβαίνει το 30% των μηνιαίων ατομικών ή οικογενειακών αποδοχών (υγιής σχέση εισοδήματος προς δανειακή υποχρέωση).
Καμία Τράπεζα δεν το εφαρμόζει, ούτε αυτήν την εποχή, κατά την οποίαν μεγάλο μέρος των Ελλήνων πολιτών διαβιεί σε συνθήκες κάτω του ορίου της φτώχειας.
Τα επιτόκια χορηγήσεων, καρτών, καταναλωτικών δανείων, κτλ προσεγγίζουν το 21%, μονομερώς επιβάλλοντάς τα οι Τράπεζες, εν αγνοία πολλές φορές του δανειολήπτη, αποτελώντας αισχρή τοκογλυφία σε ένα οικονομικό περιβάλλον ουσιαστικής χρεοκοπίας των Ελλήνων πολιτών και της χώρας.
Όταν το ατομικό ή οικογενειακό εισόδημα δεν υπερβαίνει αυτό που λογίζεται ως «όριο φτώχειας», η δανειακή υποχρέωση διαγράφεται συνολικά και οριστικά (υπέρτερο αγαθό ή αξιοπρεπής διαβίωση και η υγεία).
Με βάση τα επίσημα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ το «όριο φτώχειας»ορίζεται για ένα άτομο στα 6.900 ευρώ και για νοικοκυριά με δύο ενήλικες και δύο εξαρτώμενα παιδιά ηλικίας κάτω των 14 ετών στα 15.073.
Όσα δάνεια χορηγήθηκαν με ευθύνη των τραπεζών αγνοώντας τα υγιή παγκόσμια πιστοδοτικά δεδομένα (χαλάρωση πιστωτικών κριτηρίων) θα πρέπει να διαγράφονται δια νόμου, εφόσον οδηγούν τα εναπομείναντα εισοδήματα κάτω από το «όριο φτώχειας».
Όταν μέχρι σήμερα το Ελληνικό κράτος δηλ ο Έλληνας φορολογούμενος πολίτης, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο “ενίσχυσε” τις Τράπεζες με περίπου 130 δις, δανειζόμενο από διεθνείς τοκογλύφους, και υποσχόμενο πλήρη εξόφληση των δανείων και εγγυήσεων, με τα οποία “στηρίξαν” το Τραπεζικό σύστημα, είναι προφανές ότι κάθε λογικά σκεπτόμενος πολίτης αναμένει, ανάλογη αν όχι αντίστοιχη, συμπεριφορά από τις Τράπεζες προς αυτόν.
Αναμένουμε όλοι οι φορολογούμενοι πολίτες, σε αυτήν την δύσκολη περίοδο για την πλειοψηφία του Ελληνικού λαού, να δημιουργηθεί ένα περιβάλλον επικουρίας και συμπόνιας από τούς διαχειριζόμενους επί χρόνια, τον “πλούτο” αυτής της χώρας, Τραπεζίτες ,για αυτόν, ο οποίος πλήρωνε και καλείται ξανά να πληρώσει το “μάρμαρο”. Δεν είναι δυνατόν ο τόπος να ισορροπεί μεταξύ αβύσσου και φωτός, και οι Τραπεζίτες να διεκδικούν επιτόκια της τάξης του 20% στις κάρτες και στα καταναλωτικά δάνεια, κτλ. Τον χαρακτηρισμό αυτής της πράξης τον αφήνω να τον πράξουν οι αναγνώστες, διότι η υπομονή έχει και όρια. Και είναι προφανές ότι δεν θα “αυτοκτονήσουν” ομαδικά οι Έλληνες πολίτες.
Τα τελευταία στοιχεία της Eurostat, σύμφωνα με τα οποία ο πληθυσμός που βρίσκεται στα όρια της φτώχειας είναι ανάλογος με αυτόν της Βουλγαρίας των πολύ χαμηλότερων μεροκάματων, ενώ πραγματικό σοκ προκαλούν τα επιμέρους στοιχεία που δείχνουν ότι οι 6 στους 10 Έλληνες που βρίσκονται στα όρια της φτώχειας στερούνται βασικών υλικών αγαθών.
Στο όριο της φτώχειας βρίσκεται το 20,7% των Ελλήνων, όταν στην Ισπανία το ποσοστό βρίσκεται στο 20,7% και στη Πορτογαλία στο 17,9%.
Δραματικά αλλάζουν τα δεδομένα στα επιμέρους στοιχεία, τα οποία δείχνουν ότι το ποσοστό εκείνων που αποστερούνται βασικών υλικών αγαθών, όντας στα όρια της φτώχειας διαμορφώνεται ως εξής: Στην Ελλάδα το ποσοστό προσεγγίζει στο 59%, όταν στη Πορτογαλία είναι 47,2% και στην Ισπανία μόλις 28,9%. Εντυπωσιακά επίσης είναι και τα στοιχεία που δείχνουν, πόσοι βρίσκονται στα όρια της φτώχειας αν και εργαζόμενοι : Στη Πορτογαλία το ποσοστό είναι μόλις 9,7%, στην Ισπανία 12,7% και στην Ελλάδα 13,8%.
Σύμφωνα με τα τελευταία οικονομικά στοιχεία της Ελλάδας, με βάση το όριο φτώχειας που χρησιμοποιεί κάθε χώρα, το όριο φτώχειας για το 2010, για μια τετραμελή οικογένεια (δύο ενήλικες και δύο εξαρτώμενα παιδιά ηλικίας κάτω των 14ετών), είναι 15 073 ευρώ το χρόνο.
Παρ’ όλα αυτά, η ελληνική κυβέρνηση, εφαρμόζοντας το Μνημόνιο Ελλάδας-ΔΝΤ-ΕΕ, μείωσε μέσω του πρόσφατου φορολογικού νόμου, το αφορολόγητο όριο από τα 15 000 ευρώ το χρόνο, σε 9 000 ευρώ το χρόνο, για μια τετραμελή οικογένεια με δύο παιδιά.
Σε αυτό το οικονομικό περιβάλλον όταν μία κυβέρνηση νομοθετεί αφορολόγητο όριο κάτω από το όριο της φτώχειας, δηλ η κυβέρνηση, φορολογεί τον πολίτη για να τον “φτωχύνει”, το μόνο που μπορείς να πεις είναι ... ντροπή!!
Συνάδει η παραπάνω φορολογική πολιτική με την καταστατική δέσμευση της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την «καταπολέμηση του κοινωνικού αποκλεισμού», την «προώθηση της κοινωνικής δικαιοσύνης» και της «οικονομικής, κοινωνικής και εδαφικής συνοχής και αλληλεγγύης μεταξύ των κρατών μελών» (Συνθήκη της Ευρωπαϊκής Ένωσης άρθρο 3.3);;; Προφανώς όχι, παρ’ όλα αυτά αυτοί οι ίδιοι κυβερνούν, οι “πρόθυμοι σωτήρες”.
Όπως αναφέρεται σε έγγραφο του υπουργού Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης Γιώργου Κουτρουμάνη, ο αριθμός των ανήλικων παιδιών που ζουν σε φτωχά νοικοκυριά αυξάνεται συνεχώς και ραγδαίως.
Ο κίνδυνος φτώχειας για παιδιά ηλικίας 0-17 ετών (παιδική φτώχεια) ανέρχεται σε 23,7% και είναι υψηλότερος κατά τέσσερις ποσοστιαίες μονάδες από το αντίστοιχο ποσοστό του συνολικού πληθυσμού.
Αντιφατικές απόψεις εξέφρασαν οι οικονομολόγοι στο debate που διοργάνωσε η Intelligence Squared Greece σε συνεργασία με το BBC World News, την Τρίτη 21 Φεβρουαρίου 2012 με θέμα “το μέλλον της Ελλάδας και το ευρώ”.
Υπέρ της πρότασης για χρεοκοπία και έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ τάχθηκε ο κ. Νουριέλ Ρουμπίνι τονίζοντας ότι το χρέος της χώρας δεν είναι βιώσιμο με το αρνητικό σενάριο να προβλέπει ότι θα αγγίξει ποσοστό 160% του ΑΕΠ το 2020. Η οικονομική λιτότητα οδηγεί σε περαιτέρω ύφεση, επισήμανε και πρόσθεσε ότι η ανάπτυξη πρέπει να προκύψει μέσα από την υποτίμηση του νομίσματος και την επιστροφή στη δραχμή. Στην ίδια κατεύθυνση ο κ. Λαμπαβίτσας έκανε λόγο για αποτυχία του προγράμματος της Τρόικα, μιλώντας για «αργό θάνατο» και προτείνοντας την έξοδο από το ευρώ, εκτιμώντας ότι το σοκ δεν θα είναι τόσο μεγάλο (http://www.tovima.gr/finance/article/?aid=444947).
Η τρόικα από την άλλη μεριά, επισημαίνει στην πρόσφατη 9σέλιδη έκθεσή της, ότι λόγω της έντασης που δημιουργείται «μεταξύ των στόχων του προγράμματος μείωσης χρέους και της προσπάθειας για τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας» θα απαιτηθεί η συνέχιση της «εσωτερικής υποτίμησης, η οποία όμως με τη σειρά της θα οδηγήσει αναπόφευκτα σε υψηλότερο επίπεδο χρέους βραχυπρόθεσμα».
«Αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα μια διαδρομή με υψηλότερο χρέος που θα οδηγήσει σε ποσοστό της τάξης του 160% του ΑΕΠ το 2020. Δεδομένων αυτών των κινδύνων το ελληνικό πρόγραμμα παραμένει ευεπίφορο σε κινδύνους» σημειώνει η έκθεση.
Οι επισημάνσεις της Τρόικας στην έκθεσή της όπως αναφέρονται στο “tovima.gr” αποτελούν και αντανακλούν κατ’ ουσίαν την αδυναμία του υφισταμένου πολιτικού συστήματος να οδηγήσει την χώρα σε διέξοδο.
Μερικές από τις κύριες επισημάνσεις είναι:
1) αν η Ελλάδα δεν καταφέρει να καλύψει το πρωτογενές έλλειμμα του προϋπολογισμού (στο -1% το 2012) και να καταγράψει πρωτογενές πλεόνασμα πάνω από 2,5%, τότε το χρέος αντί να μειωθεί θα αυξηθεί.
2) αν τα έσοδα από τις ιδιωτικοποιήσεις δεν φτάσουν τα 46 δισ. ευρώ όπως είχε υπολογιστεί αρχικά αλλά περιοριστούν στα 10 δισ. ευρώ μέχρι το 2020, τότε το χρέος θα φτάσει την ίδια χρονιά το 148%.
3) αν ο ρυθμός ανάπτυξης δεν παραμείνει σε ετήσια βάση διαρκώς πάνω από το 1%, τότε το χρέος θα φτάσει το 143%.
4) αν το κόστος δανεισμού του μηχανισμού στήριξης (από τον οποίο χρηματοδοτείται κατά μεγάλο μέρος η Ελλάδα) αυξηθεί κατά 100 μονάδες βάσης (λόγω υποβάθμισης της πιστοληπτικής ικανότητας), τότε το ελληνικό χρέος θα ανέλθει στο τέλος της δεκαετίας στο 135%.
Οι συντάκτες της έκθεσης (τρόικα) εκφράζουν αμφιβολίες για την ικανότητα «των ελληνικών αρχών να εφαρμόσουν τις διαρθρωτικές αλλαγές και τις πολιτικές προσαρμογής στον ρυθμό που προβλέπεται» και τονίζουν ότι η πορεία μείωσης του χρέους «είναι εξαιρετικά επισφαλής» λόγω πιθανών καθυστερήσεων στην εφαρμογή αυτών των μέτρων.
«Η συμφωνία είναι ένα ουσιαστικό βήμα μπροστά για τη χώρα αλλά και για το σύνολο της ευρωζώνης, κλείνει την πόρτα στο σενάριο μιας ανεξέλεγκτης χρεοκοπίας...Είμαστε όμως απολύτως αισιόδοξοι ότι το ευρώ έχει μέλλον» δήλωσε ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο σε συνέντευξη Τύπου στις Βρυξέλλες.
Για το ευρώ ουδεμία αντίρρηση, για την Ελλάδα δεν σας βλέπω “απολύτως αισιόδοξους” Κε Μπαρόζο.
Εάν κρίνουμε από τις δηλώσεις υπευθύνων και ανευθύνων αξιωματούχων στην ΕΕ και παγκοσμίως, η αποφυγή άτακτης χρεοκοπίας της χώρας, σημαίνει άμεση και βίαιη φτωχοποίηση του Ελληνικού λαού. Επομένως η λήψη μέτρων ελάφρυνσης και επικουρίας του πολίτη, είναι επιτακτική ανάγκη σε συνδυασμό με την αναπτυξιακή κατεύθυνση της οικονομίας. Οι σημερινές συνθήκες και το πανευρωπαϊκό περιβάλλον επιβάλλει ελάφρυνση του Ελληνικού νοικοκυριού για να μπορέσει να αντέξει αυτήν την λαίλαπα.
Ακολουθήστε το παράδειγμα της Ισλανδίας κύριοι της κυβέρνησης, ΔΙΑΓΡΑΨΤΕ ΤΑ ΧΡΕΗ ΠΡΟΣ ΤΙΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΝΟΙΚΟΚΥΡΙΩΝ, δια νόμου.
Μην εμπαίζετε και ταλαιπωρείτε τούς πολίτες “οδηγώντας” τους στα δικαστήρια και στις Τράπεζες για διακανονισμούς και ρυθμίσεις χρεών, ως επαίτες, ως “θύματα ικετεύοντας τον οίκτο του θύτη”.
Διά νόμου “ΔΙΑΓΡΑΨΤΕ ΤΑ ΧΡΕΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΝΟΙΚΟΚΥΡΙΩΝ”.
Το δικαιούνται άλλωστε!!!
