Εδώ και καιρό μιλάμε για τη δημοκρατικότερη λύση που η χώρα έχει ανάγκη για την εξομάλυνση των προβλημάτων που έχουν ανακύψει, δηλαδή τις εκλογές. Οι εκλογές όμως δεν γίνονται ποτέ με εκβιαστικά (όπως μας έχουν συνηθίσει χρόνια τώρα) διλήμματα όπως αυτό το νέο της τρόικας που "είτε συμφωνούμε με τα νέα επαχθή μέτρα ή οδηγούμαστε σε εκλογές υπό την απειλή ή σε καθεστώς χρεοκοπίας".
Το δράμα είναι ότι για μια ακόμα φορά ο θεσμός των εκλογών θα "χρησιμοποιηθεί" για τη συνέχιση του τρέχοντος παράλογου καθεστώτος πολιτικής αγυρτείας που αφορά το ξεπούλημα της χώρας αλλά και για την αποφυγή τυχόντων διώξεων κακουργηματικού τύπου αφού η αιφνίδια και χωρίς προγραμματισμό προσφυγή στις κάλπες θα ωφελήσει τα μέγιστα τους κύριους παίχτες του παιχνιδιού, δηλαδή τους Παπαδήμο, Παπανδρέου, Σαμαρά και Καρατζαφέρη.
Έχουμε και λέμε λοιπόν:
Οι ξαφνικές εκλογές του Φλεβάρη "καταργούν" τη διαδοχολογία στο ΠΑ.ΣΟ.Κ. και στα όποια σχέδια LO+VE ή άλλων υποψηφίων αφού δεν θα υπάρχει χρόνος για τις σχετικές διαδικασίες που είναι προγραμματισμένες για τις 18 Μάρτη με αποτέλεσμα ο Γιώργος Παπανδρέου να κατέβει σαν υποψήφιος πρωθυπουργός (αυτό δηλαδή που επιδιώκει το Καστρί σιωπηρά και μουλωχτά τόσο καιρό τώρα ώστε να μην υπάρξουν διώξεις για εσχάτη προδοσία). Ακόμα, με τον Παπανδρέου στο τιμόνι του κόμματος, οι διαρροές προς το σχηματισμό του Φώτη Κουβέλη ενδέχεται να είναι λιγότερες από αυτές που.. ξορκίζουν στην Ιπποκράτους αφού ο Γιώργος θα προσπαθήσει να πλησιάσει τον αριστερό αυτό πόλο πιο αποτελεσματικά από τον Βαγγέλη.
Η Ν.Δ. ευνοείται από την απρόσμενη προσφυγή στις κάλπες αφού ο Πάνος Καμμένος δεν θα έχει προλάβει να ιδρύσει το κόμμα που ευαγγελίζεται και έτσι δεν θα μπορεί να υφαρπάξει γαλάζιες ψήφους και να διασπάσει το παλιό του κόμμα. Από την άλλη, οι Νεοδημοκράτες που ισχυρίζονται, χωρίς να πείθουν, ότι επιθυμούν την εξουσία για να διορθώσουν τα κακώς κείμενα, δεν θα έχουν το πονοκέφαλο της διακυβέρνησης της χώρας μιας και δεν πρόκειται να βγουν (αν βγουν) αυτοδύναμοι.
Ο ΛΑ.Ο.Σ. νοιώθει ασφαλής και ελπίζει να παραμείνει στην εξουσία (έστω και ξανά από σπόντα) με πιθανή συνεργασία με το κόμμα της Συγγρού που θεωρητικά θα καταλάβει τη πρώτη θέση ή ακόμα και με το σχηματισμό Εθνικής Σωτηρίας που ενδεχομένως να προκύψει.
Και τέλος, ο νυν πρωθυπουργός, δεν χρειάζεται να ανησυχεί αφού πάλι νέες λοβιτούρες θα προκρίνουν τη παραμονή του στη κορυφή μιας νέας κυβέρνησης συνεργασίας που όλοι οι παραπάνω θα αποδεχτούν για να συνεχίσουν το έργο που ανέλαβαν να φέρουν εις πέρας.
Μήπως λοιπόν το πυροτέχνημα των εκλογών για τα τέλη του Φλεβάρη είναι το προμήνυμα ενός όχι και τόσο αθώου "πολιτικού στόχου";
Το μόνο σίγουρο είναι ότι στη περίπτωση που τελικά πραγματοποιηθεί το νέο σχέδιο όπως ακούστηκε και γράφτηκε, ο λαός θα έχει την ευκαιρία να τους δείξει ποιος είναι το αφεντικό της χώρας.
