Μια τραγελαφική αγωνία -που λέει ο λόγος- πλανιέται στον αέρα. Μπαίνουν - βγαίνουν. Φεύγουν, ξαναγυρίζουν. Κάνουν δηλώσεις, τις αναιρούν. Ανοίγουν παράθυρα (τηλεοπτικά), κλείνουν παράθυρα. Ορίζουν ώρα συνάντησης, μετατοπίζουν την ώρα συνάντησης. Ακούγονται ονόματα, ακυρώνονται ονόματα. Μιλάνε για άτομα διεθνούς ακτινοβολίας, παρουσιάζουν άτομα που τα ξέρει μόνο η μάνα τους. Θέλουν οικονομολόγο, προτείνουν νομικό. Επιθυμούν τεχνοκράτη, εισηγούνται πολιτικό. Ψάχνουν πρωθυπουργό, εννοούν κλητήρα.
ΕΛΕΟΣ ΠΙΑ.
Πολύ κακόγουστο το παιχνίδι που δείχνει για μια ακόμα φορά την ανεπάρκεια και τον ερασιτεχνισμό του πολιτικού κατεστημένου στη χώρα μας που στερείται σοβαρότητας και ενδυναμώνει τη καθολική πλέον άποψη ότι οι πολιτικοί μας δεν είναι ικανοί να διαχειριστούν απλές καταστάσεις πολλώ δε μάλλον, μιας ολόκληρης χώρας, αφήνοντας πίσω τους τις συντεχνιακές πιρουέτες.
Και το χειρότερο όλων; Γελοιοποιούν και δυσφημούν την Ελλάδα και τους Έλληνες διεθνώς. Προσωπικά, δεν το ανέχομαι.
